1. Een nieuw avontuur is begonnen

Onze reis naar Jamaica is begonnen! Hoe we erop kwamen? Het plan was eerst Thailand, maar we dachten.. de andere kant van de wereld lijkt ons ook wel tof! Tijdens de poolparty bij familie Eradus in gesprek met broer Remy kwam het ter sprake en gelijk enthousiast! Niet snel daarna een ticket geboekt en zoals wij relaxed vinden, zonder plan het vliegtuig ingestapt. 

Maar 14 uur vliegen, dat is te doen met een korte tussenstop. Gelukkig geen overstap want daar heeft Pascal veel te weinig geduld voor. 

De drukte op Schiphol was in het verleden… dachten we. Want we kwamen aan en ja hoor, de rij buiten was al gevormd. Toch nog maar even plassen voordat we in die ellenlange rij tot buiten stonden. Om bij het toilet te komen moesten we door de rij en terug had eigenlijk niemand door dat we niet uit de rij kwamen.. op die manier per ongeluk voorgedrongen.. oeps! 

Alsnog was het nog een lang stuk, eindelijk bij de douane waar de wachtrij ongeveer 60 minuten bedroeg. Met een paar kleine opstootjes, rij werd doorbroken en mensen renden naar de douane poortjes of er komt ineens een reisleider van tui aan die de mensen wel even voor liet gaan. Dat werkte natuurlijk niet, want van de 6 die hij bij had gingen er ongeveer 30 achteraan. Hierdoor toch een niet zo gezellige sfeer, zeker omdat de meeste mensen die we spraken of hun vliegtuig al gemist hadden of hem gingen missen. Wij stonden er nog relaxed bij want we hadden nog 2 uur voordat ons vliegtuig zou vertrekken. Je leert trouwens nogal wat mensen kennen in de rij van veel daarvan weten we inmiddels waar ze wonen, wat ze doen en waar ze naartoe gaan. Best gezellig eigenlijk. Eenmaal door de douane nog zo’n 3 kwartier over om bij het vliegtuig te komen, snel nog even eten en op naar de gate. Toen we daar aankwamen waren er ongeveer 50 van de 305 passagiers die mee moesten op de vlucht. Op deze manier kon het vliegtuig natuurlijk niet vertrekken, dus dat betekende vertraging. Die bleef oplopen en er werd omgeroepen dat we toch echt moesten wachten tot er meer mensen waren. Ongeveer 2 uur later mochten we gaan boarden, rustig aan want nog niet iedereen was aanwezig. Zittend in een nog half leeg vliegtuig waren we benieuwd hoelang het nog zou duren. Dat kan ik kort houden, uiteindelijk is de vlucht 4 uur vertraagd. Waar wij dus al 2 uur lang in het vliegtuig zaten omdat we moesten wachten tot iedereen aanwezig was. Een van de laatste mensen die binnenkwam, vertelde 6 uur in de rij te hebben gestaan. Die vroeg zich natuurlijk af hoe wij dat zo snel hadden gedaan… uuuuh priority, we schaamden ons rot. 

Enfin, de vlucht was lang en saai en de tussenstop duurde ook zo’n 2,5 uur. Na 16 uur in het vliegtuig gezeten te hebben, de piloot heeft extra hard gevlogen, eindelijk aangekomen in Jamaica Montego Bay. Taxichauffeur die we van te voren hadden geboekt heeft ook heel lang op ons gewacht voor een rit van 3 minuten, waar we €20,-voor hebben betaald en $20,- fooi hebben gegeven omdat we niet kleiner hadden. 

Snel naar bed om de jetlag eruit te slapen, we kwamen om half 1 aan het in het hotel en het zou 7.30 in Nederland zijn. 

Dag 1, op ontdekking. We waren al heel vroeg wakker, dus gingen voor een ochtendwandeling en op zoek naar ontbijt. We werden direct geconfronteerd met opdringerige toeristenjagers, kom kijken in mijn winkeltje ik heb allemaal leuke dingen. Ik wil je haar invlechten, van alle markten thuis. En ja hoor, na 5 minuten wandelen werd ons het eerste zakje wiet aangeboden. Even naar de supermarkt waar we waarschijnlijk zijn opgelicht omdat we geen Jamaicaanse dollars hadden. Rest van de dag hebben we bij het zwembad doorgebracht en een veel te lang dutje gedaan omdat we toch wel last hadden van dat jetlag. 

In de avond het plan voor de volgende dag bedacht, richting negril. Naar een hostel aan het strand, lekker goedkoop en leuk om wat mensen te leren kennen. Onze taxichauffeur een Whatsappje gestuurd hoeveel het kost naar negril: $180,- pardon!? Way to much hebben we gezegd, toen werd het $80,- voor een enkeltje. Rekenend zou het toch wel een heel duur grapje gaan worden zo’n rondreis… een auto huren, rond de €800,- laten we dat maar doen! 

Ongunstige tijden trouwens voor gezien de euro gelijk staat aan de dollar.

Op zoek en een goedkope deal gevonden, toch maar een taxi richting de auto verhuurder (zo’n 6 minuten voor $15,-). Taxi dacht dat wij richting het vliegveld moesten, had de afslag al genomen toen we zeiden dat we verder moesten. Ja, maar dat was niet afgesproken en verder, dus werd het $20.- voor 2 minuten langer rijden. Lachend toch in compromis gekomen: $18,- uiteindelijk toch maar $20,- gegeven. 

Mooie auto gekregen, met een upgrade. Misschien ook ter compromis omdat we toch nog een extra verplichte verzekering moesten afsluiten waardoor het $900,- werd voor 15 dagen. Uiteindelijk wel goedkoper uit als overal een taxi naartoe nemen. 

En route! Richting Negril, veel putten in de weg waardoor we goed op moesten letten met rijden. En niet te vergeten het links rijden, rechts zitten en zelfs het knipperlicht zat aan de andere kant. Hierdoor werd vaker de ruitenwisser aangezet dan het knipperlicht. En als het knipperlicht dan eindelijk gevonden was… ging het naar links terwijl we naar rechts moesten. Even wennen is het wel. 

Een twee uur durende rit, langs de kust door vele kleine dorpjes. Aangestaard werden we wel, als twee bakra’s in de auto in een vreemd land. En een stuk watermeloen voor $6,- gekocht, enorm afgezet dus.. 

We zijn vroeg aangekomen in Negril, tijd om een duik in de zee te nemen! Heerlijk helder water, maar heel weinig toeristen. Later werd ons duidelijk dat september de rustigste maand is. 

Na het zwemmen raakten we aan de praat met Steven, een Amerikaanse man met veel reiservaring. Dit was zijn 16e keer in Jamaica! Hij kon ons mooi wat tips geven, de eerste: nooit in US dollar betalen maar altijd in JMD (Jamaican dollar). Voor taxi’s: de route taxi nemen en er gaan ook goedkope bussen die je online kan boeken. Hadden we dan maar eerder geweten, al is die vrijheid van een auto ook wel heel lekker! 

Hij nodigden zichzelf uit om mee te gaan eten en in de avond zouden we naar een plaatselijke bar gaan waar een band zou optreden. Even pinnen in downtown Negril, stappen uit onze auto en binnen een minuut wordt er een taxi aangeboden. We gaan eten bij the sweet spot, en lokaal restaurant met inderdaad veel locals. Steven verteld ons over zijn reizen en wij over die van ons, maar mee eten doet hij niet.. een speciaal dieet. Pascal wilde wel eens wat nieuws proberen: geit. Overheerlijk maar ontzettend onhandig omdat er veel kleine botjes in zaten. 

Op naar Roots bamboo café, waar een band zou komen. Toen we aankwamen was het nog rustig, Steven heeft ons even voorgesteld aan een van de zangers en namen plaats. Langzaam druppelde de bezoekers binnen, veel locals en een aantal toeristen. Het was een gezellige boel, de band met een steeds wisselde zanger/zangeres heeft iedereen entertained. De hoeveelheid joints die werden gedraaid en gerookt was bizar. De plaatselijke dealer liep constant rondjes, met een soort handtas vol zakjes wiet. Het werd aangeboden: $10 dollar voor een voorgedraaide joint. Nee, bedankt. Wel kwam hij nog een paar keer langs. Na verloop van tijd toch overstag gegaan, Steven ging het wel even regelen. En ja hoor, hij kwam terug met een joint voor $2,-. 

Pascal maakte nog wat avonturen mee richting het toilet: hij werd bijna gestrikt door een prostitué genaamd Star, heeft nog een aantal keer wiet aangeboden gekregen en natuurlijk de welbekende taxi. Het was een gezellig avond, met een wandeling over het strand terug. 

De planning voor de volgende dag was rustig: ontbijt halen, zwemmen en Pascal moest de Feyenoord wedstrijd kijken. Voor het ontbijt besloten we gewoon naar de supermarkt te gaan en daar wat te halen. Het werden broodjes met een worstje erin, Milou zou ze wel even klaarmaken. Zo met verpakking en al laten koken in de keuken van ons hostel. Ookal heb ik altijd afgezworen nooit te koken op vakantie, valt opwarmen daar natuurlijk ook niet echt onder. De gastvrouw van het hostel, Sandy, kwam langs en hielp even. Natuurlijk moet je de worstjes niet in de verpakking laten zitten, dus die heeft ze eruit gehaald voor me. In ruil voor een broodje natuurlijk. Zij vond ook dat wij maar eens moesten beginnen aan kinderen, want 27 en geen kinderen kon natuurlijk niet. Graag wachten we daar toch nog even mee… 

Milou op het strand, Pascal de wedstrijd van Feyenoord kijken en in de rust een verfrissende duik. Tussendoor nog een pet en een leuk koelkastmagneetje gekocht bij Maxime, dame met een kraam op het strand die ons al meermaals had benaderd om even binnen te kijken. Met een wedstrijd eindstand van 6-0 was de sfeer goed en dat verdiende wel een biertje op het strand! Helaas werd dat ruw verstoord door wat druppels.. en die druppels werden al snel een echt storm met flinke regenval en onweer. En Maxime moest haasten om al haar handdoeken en kleding binnen te halen voor de regen. 

Gezellig onder het afdakje een spelletje gespeeld, want die regen was wel heerlijk verkoelend. 

In de avond op zoek naar een leuk restaurantje, aan de straat kwamen we weer Maxime tegen. Tijd om een tip te vragen, ga maar naar die kraam aan de overkant. Waar ze jerkchicken verkopen, een populair gerecht in Jamaica. En kippenbout met jerk saus, een licht pittige bbqsaus. Met een bout rijker en een flesje drinken bij de supermarkt langs de weg, terug naar het hostel om het daar op te eten. Milou raakte in gesprek met een Duitse man (Michael) die al ruim 30 jaar in Jamaica woonde, met een huis in de natuur boven op een heuvel. Hij werkte zelf ook in toerisme en bood ons een tour aan. Hij kon lekker kletsen terwijl wij onze jerkchicken opaten, vertelde hoe hij hier gekomen was en hoe mooi zijn huis was. Liet ons foto’s zien en spraken een goede prijs af waar hij ons de highlight van het westen laat zien. Langs een ganja (cannabis) farm en een wandeling in de jungle bij zijn huis. Ook konden we overnachten in een resort dichtbij, waar we in de ochtend de zonsopgang konden kijken. Het was even puzzelen hoe we dat zouden doen, gezien we ons volgende hotel al geboekt hadden en Pascal op zondag de volgende wedstrijd om 7.30 in de ochtend moest kijken. Garantie op WiFi was dus nodig, al is dat nog steeds onzeker…