3. Op blote voeten door de waterval

We werden wakker in ons sterren kasteeltje en vervolgende onze weg. We gingen via Black River naar Mandeville, eerst een krokodillentour doen op de rivier! We parkeerden de auto in het centrum en liepen richting de stijgers. We hadden van te voren al gezien hoe we moesten lopen, maar eerst ontbijt halen. Dankzij Michael wisten we dat de Pattie’s en cocobread lekker zijn. Het cocobread is gewoon een luchtig zacht broodje, maar was helaas op bij de bakker. De man voor de deur verwees ons door naar de pattie winkel, vertelde daar wel bij dat we dan terug moesten komen en dat hij dan wel de tour zou regelen. Voor $30pp, prima prijs dachten we dus we haalden alle boodschapjes en gingen terug naar de beste man. Die nam ons mee over de brug, waar we aankwamen bij een soort loods en we een entreekaartje moesten betalen voor $25,- Ookal hadden we het makkelijk zelf kunnen vinden… hebben we de man toch maar wat gegeven, want hij was niet eens de gids op de boot.

We liepen richting de boot, er zouden nog 2 andere mensen opzitten maar zouden gelijk vertrekken. We zagen ze zitten en keken nog eens extra goed…. Jahoor! Het Nederlandse stel die we gisteren gezien hadden, een lachende reünie en gaven aan dat Pascal hiervan de schuldige was omdat hij verteld had over de black river krokodillentour. We vertrokken met de boot en al vrij snel kwamen we de eerste krokodil tegen! Die hadden allemaal namen, maar die van de eerste ben ik vergeten. We gingen met de boot een grote mangrove in, en daar kwam Josephine ineens langsgezwommen! Echt enorm groot zijn ze, later kwamen we ook nog Philip tegen. Die gewoon heel rustig bleef zitten toen we langskwamen met de boot. Ze hadden in de ochtend kip gehad, en wisten dat ze vaak eten krijgen van de boot. Er zitten in totaal ongeveer 800 krokodillen in de black river, die allemaal hun eigen plekje en territorium hebben. En ik kan je vertellen dat ze niet heel vriendelijk zijn tegen hun buren… ze zijn erg territoriaal. 

We varen nog een stukje door en ik hoor Pascal ineens: hè? Is dat nou ook een krokodil? Maar nee, het was een man! Die was met een snorkel aan het speervissen, blijkbaar zijn alle krokodillen hier vriendelijk en kan dit gewoon. Nou, mij niet gezien! 

Bij terugkomst in de grootte loods mochten we nog bij de nursery kijken, allemaal mini krokodillen die na 3 maanden groeien weer terug de rivier in moesten. Want als ze net geboren waren en zo klein zijn zouden ze worden opgegeten door de buurkrokodil, super vriendelijk hè… 

De reis ging verder richting Mandeville, onderweg kwamen we in een tropische storm terecht met enorm veel regenval. Het ging zo hard tekeer dat we zelfs even langs de weg moesten stoppen. In Mandeville hadden we een gedeelde villa, boven op de berg met een zwembad! Helaas regende het nog steeds, geen zwemweer dus. Boven op de berg waren er ook geen restaurants, maar onze host ging toevallig wat eten halen. Hij kwam niet direct terug, dus als we zouden doorgeven wat we wilden, vroeg hij of het bezorgd kon worden. En ja hoor, niet veel later kwam er een scooter aan met daarin ons eten; bbq chicken met rijst. Hoe kon het ook anders. 

We hebben een ochtendduikje gemaakt, omdat de zon toen nog wel scheen en zijn daarna verder op pad gegaan. Handdoeken even opgehangen om te drogen… en ja hoor, vergeten.. dit had Pascal al voorspeld, zijn mooie Feyenoord handdoek hangt nu misschien nog steeds bij het zwembad. Heeft Milou weer een nieuw kerstcadeau om te geven. 

We zouden naar Ocho Rios gaan, met een tussenstop want in een keer was best wel lang. Het rijden is vermoeiend omdat overal gaten in de weg zitten dus die moeten ontweken worden. Al hadden we daar het laatste stuk van de reis niet zoveel last van omdat we over de snelweg(!) konden, wat prachtig vlak was en waar we 110 mochten rijden.. de gehele reis hebben we niet harder als 80 kunnen rijden en de meeste stukken kwamen we niet eens boven de 50 km per uur. De snelweg had wel een prijskaartje want de totale weg van Spanish town naar Ocho Rios heeft ons in totaal ruim $10 US dollar gekost. 

We verbazen ons ook aan het steeds veranderende landschap. Langs de kust, de snelweg of door de smalle wegen door de jungle. Maar ook hele stukken landbouw grond vol met mais en de drukke wegen die dwars door elk dorpje gaan. 

Onderweg kregen we weer een flinke storm en bij aankomst regende het nog steeds. De zoektocht naar ons nieuwe hotel, eigenlijk elk hotel, was weer lastig. Het zou aan de hoofdweg zitten, eerst naar rechts, stukje doorgereden maar dat leidde naar niks. Toen rechtdoor, dus vanaf de hoofdweg naar links zo het dorp in.. even gaan vragen bij de sports bar, waar het halve dorp aan het gokken was.. gewoon op de hoofdweg rechtdoor, en inderdaad! Het was een soort motel, met een restaurant en een bar. Op de kamer een grote tv, dus waren we door de regen genoodzaakt om een filmpje te kijken op Netflix. Die regen had wel een groot voordeel, de auto is alweer bijna schoon. Alle modder is van de wielen en velgen af. 

Vanuit dit hotel gingen we naar Ocho Rios, en dachten we even een snelle tussenstop te maken bij een waterval die Milou op de kaart had gevonden. Onderweg de berg op kwam al snel een motor langs, later onze gids, die ons wel even de weg zou wijzen. We hadden gewoon een kaart gedownload, maar hij kon ons wel vertellen waar de gaten in de weg zaten. Bij aankomst liet de jongen (hij zal niet ouder als 18 geweest zijn) weten dat hij onze gids zou zijn, we wisten niet echt wat we konden verwachten dus vonden het prima. Bij aankomst $20 US dollar entree en we konden onze spullen opbergen. Naar de voet van de waterval waar we met een touw vanaf konden springen, dat was al leuk. Maar toen wisten we nog niet wat we nu weten.. nog een stukje hoger waar we weer van een platform af konden springen, leuk! En toen begon de tocht naar boven, een flinke klim door het regenwoud van ongeveer een half uur. Over het land, maar geregeld dwars door de waterval. Bij aankomst regende het al en dat is onveranderd door gegaan, toen we boven waren begon het ineens harder te regenen en onweren. Maar niemand in het water verblikte of verbloosde, dus het zal niet gevaarlijk geweest zijn. Eenmaal boven kwamen we bij een grote waterval van 20 meter, hier kon je vanaf een zijplatform vanaf springen (5meter). Pascal heeft de sprong gewaagd, al was de klim er naartoe spannender.. en Milou heeft veilig vanaf beneden in het water gefilmd, goede taakverdeling. Nog even chillen in het koele water en begonnen onze tocht naar beneden, wat vrij glad was.. Pascal deed trouwens alles op blote voeten, de gids op slippers en Milou met enige fatsoenlijke schoenen: sandalen. Maar Milou kreeg wel de meeste hulp van de gids Romario, handje hier en daar en Pascal moest het zelf maar uitzoeken. Blijkbaar ziet Milou er zo onhandig uit, dat hulp nodig lijkt. Wat ook wel klopt… 

Eenmaal beneden begon de gids te vertellen dat hij een keer een fooi van $100 US dollar had gekregen, erg gortig vonden wij. Bij $10 dollar bleef hij dan ook Pascal aankijken, werd zelfs een beetje intimiderend dat dit echt te weinig was. Dus met JMD maar opgehoogd naar $30, wat eigenlijk ook te weinig was vond Romario. We hebben het afgerond, de parkeer man wat gegeven en richting ons hotel in Ocho Rios gegaan. Toen we hier aankwamen zagen we een enorm cruiseschip, maar die was in de avond alweer vertrokken. Hier begon het aanspreken weer, waar we de afgelopen dagen helemaal geen last van hebben gehad. Are you shopping? Do you need a taxi, no thank you was het antwoord. In Ocho Rios zijn we de volgende dag naar het strand gegaan, waar geen enkele toerist te zien was.. maar wel lekker rustig. In de middag regen, het vaste riedeltje en we zochten een nieuw hotel voor de volgende twee nachten. We hebben besloten dat we daarna een paar dagen in een all inclusive hotel gaan zitten, lekker cocktails drinken aan het strand! 
We hebben ook nog het meest fantastische uitstapje gemaakt naar turtle river park in Ocho Rios, maar helaas geen enkele schildpad gezien… gelukkig was het gratis en zat het tegenover ons hotel.

De volgende plek was een airbnb, boven op de berg in Oracabessa. Maar eerst zouden we naar de volgende waterval gaan, Dunn river falls. En toeristischere bestemming, en dat was te merken. Hier kwamen we de tourbussen en mensenmassa’s tegen, maar hier zat de prijs van de gids gelukkig al binnen de entreeprijs; $25,- US dollar. Waterschoenen waren verplicht, dus die heeft Pascal maar even aangeschaft. We liepen met een groepje van 12 mensen naar beneden en kwamen uit op het strand. Hier kwam de waterval uit in de zee, een grappige gewaarwording waar koud/zoet en warm/zout water elkaar tegenkwam. We begonnen aan een klim van 200 meter omhoog, sommige stukken hand in hand als een soort menselijke ketting. Wat ik niet zo goed begreep, want de meeste stukken kon je beter los lopen in plaats van elkaar die waterval op de sleuren. De gids, Jakes, besloot dat ik achter hem moest gaan, maar bewees mezelf al snel door flink door te klimmen. We moeten ook zeggen dat het niet heel moeilijk was, sommige stukken waren wel erg perfect om overheen te lopen als een soort tredes of met neergelegde stenen. Dat maakte het niet minder leuk, want de tocht naar boven was echt heel gaaf! Na de tour en de fooi zijn we zelf nog even teruggegaan en hebben op verschillende plekken in de waterval gezeten. Er kwamen flink wat groepen naar boven, maar rond het middaguur werd het wat rustiger en hebben er heerlijk genoten van de natuur. 

Na hier ongeveer de halve ochtend en middag te hebben doorgebracht besloten we op zoek te gaan naar onze volgende overnachting. De weg terug naar de auto was een verschrikking. Je werd op een route gestuurd dwars door tientallen kraampjes met souveniertjes, een waar doolhof. We hebben er een hoop weten te ontwijken, maar bleven natuurlijk aangesproken worden. Onderweg nog even tanken, je kan hier lekker in de auto blijven zitten en dat wordt voor je gedaan. Opvallend is dat de benzine hier ongeveer $0,30 us dollar duurder is als in het zuidwesten van Jamaica. Dit was nog een flinke zoektocht, want airbnb geeft dit niet altijd de locatie goed aan. Hierdoor moesten we de eigenaar bellen, die een niet al te duidelijke omschrijving gaf. Maar uiteindelijk zijn we er gekomen! Nadat we 3 keer het centrum van Oracabassa doorgereden hadden en een keer de verkeerde berg opgereden te zijn, hebben we het gevonden! Een enorm huis, een man die hier alleen woont waarvan alle kinderen het huis uit zijn. Met een mooi uitzicht op zee en een hyperactieve hond die het heel eng vind om geaaid te worden. En een zwembad! Maar dat zwembad is helaas zo groen dat de bomen jaloers zijn op het kleurtje. Omdat we pas gisteren geboekt hadden, had hij geen tijd om het schoon te maken. Helaas, want een verfrissend duikje is nooit verkeerd met dagelijks 30 graden. We zijn nog even teruggegaan naar het dorp, om eten te halen. Natuurlijk kip, maar deze keer met frietjes! En een maaltje voor ons host. 

Nu nog bedenken wat we morgen gaan doen, met vogel en krekel geluiden op de achtergrond.. 

Trouwens, ik wil jullie niet bang maken.. maar er komt hier een echte tropische storm aan van de zwaarste categorie en die kan oplopen tot de lichtste categorie orkaan. Deze storm trekt onder Jamaica door richting de golf van Mexico maar kan een stuk van het zuiden en zuidwesten van Jamaica meepakken. Gelukkig zitten wij in het noordoosten aan de kust. We houden jullie op de hoogte!