4. Geen apen maar geiten

Dag 13 begint zonnig.. maar we hebben slecht weer in het vooruitzicht. We besluiten dus al vroeg in de ochtend op pad te gaan, leuk naar het mystic park in Ocho Rios waar je met een soort bakjeslift omhoog. Boven op de berg zou een soort klein pretpark zijn met activiteiten en kon je met de bobslee naar beneden! Milou vond het, uiteraard, maar wat spannend. We parkeerden onze auto en liepen richting de ingang, daar konden we zelf ons ‘pakket’ kiezen wat we allemaal wilde doen. Blijkt dat het goedkoopste (naar boven en beneden met de bakjeslift en een rondje op de berg) per persoon zo’n $80,- usd zou kosten en als je het volledige pakket zou doen, kon het oplopen tot $200,-. Belachelijk en asociaal vonden we deze prijzen, iets verder zat de dolphin cave. Waar je met dolfijnen kan zwemmen, nu leek dat ons helemaal niks maar een rondje door dit park leek ons wel leuk. Entree: $59,-, we hebben vriendelijk bedankt en besloten dat we hier binnenkort ook een keer naar Disneyland van konden gaan. 

Het begon te regenen, na een rondje Ocho Rios, supermarkt en lunch besloten we terug naar onze airbnb te gaan. We hadden weinig zin om weer terug te gaan om avondeten te halen, dus hebben we in de middag Pattie’s meegenomen als avondeten. In de avond de wietvoorraad aangebroken en heerlijk geslapen. 

De volgende ochtend zijn we vertrokken naar runaway bay, hier zouden we een paar dagen in een resort gaan zitten. Toch wel lekker om je niet druk te hoeven maken over hotel, of je het wel ging vinden en hoe je het moest doen met maaltijden. Dat bleek gedurende de reis af en toe wel lastig. We kwamen aan in het resort, iets te vroeg maar konden gelijk bij de lunch aanschuiven en hebben een rondje gelopen over het resort. Aan het einde van het resort kwamen we een gezellig zwembad met aangrenzende bar tegen, vol met Amerikanen natuurlijk. In de middag werden we hier hartelijk verwelkomd en kon de barvrouw heerlijke cocktails voor ons maken. Het begon te regenen, maar daar hadden we geen last van in het zwembad en inmiddels hadden we ook genoeg cocktails op om het niet koud te krijgen. 

De Amerikanen genoten volop van de vakantie: luidruchtig, gek en met geld smijtend zoals het imago staat. Natuurlijk waren ze ook heel vriendelijk en gezellig, maar echt een diepgaand gesprek was niet aan de orde. Zij vonden het trouwens allemaal even fantastisch hier en vonden iedereen super vriendelijk, ja logisch als je ze bij elke drankje wat je besteld een dollar of twee fooi geeft.. 

De volgende dag in het resort hebben we helaas vooral regen gehad, maar hebben we ons prima vermaakt. Ook in de avond was er een leuk programma, zoals een live band of een karaoke avond. We zijn ook een keer naar een live cooking show geweest, erg leuk en grappig was dat! We hebben zelfs nog een dagje bijgeboekt in het resort. 

Maar op donderdag was het weer tijd om de auto weer terug te brengen, nog steeds vrij vies maar hadden geen tijd meer om hem bij de car wash te brengen. Dat zie je hier trouwens overal langs de weg, mensen die een overkapping hebben gebouwd met emmertjes water om zo de auto te wassen: een carwash.. niet zoals wij in nl gewend zijn. Vanaf runaway bay moesten we weer naar Montego Bay, om daar de auto in te leveren. Onder de modder en het stof, maar zonder beschadigingen teruggebracht! De mevrouw van de car rental leek oprecht verbaasd dat we helemaal geen schade hadden, vertelde dat we het heel goed hadden gedaan en dat de auto zo vies was maakte niet zo veel uit. 

Ze heeft ons naar ons allerlaatste hotel gebracht, die duidelijk een lievelingprintje hadden en bedacht hebben om alle gordijnen en beddengoed in hetzelfde printje maken. Het zal wel in de aanbieding geweest zijn..

we hadden nog wat souveniertjes nodig! We zaten iets dichter bij de stad als de allereerste overnachting in Montego Bay en wilden daar wel eens gaan kijken. We waren de deur nog niet uitgestapt of we werden weer aangesproken door een mevrouw. Die maakte een praatje met ons en vertelde ons dat we naar een lokaal marktje konden gaan, dat was hier vlak bij en ze zou wel even meelopen. Halverwege begon ze over haar eigen winkel en of we even kwamen kijken. We waren dus al van plan om naar souveniertjes te kijken, dus dat kwam goed uit. Dit was inderdaad een soort markt, met alleen maar van die kleine souvenierwinkeltjes, lees houten hutjes helemaal volgestopt met prulletjes. Toen we bij de eerste vrouw stonden te kijken, stond te tweede al op ons te wachten tot we naar haar winkel zouden komen en zo verder. Na 3 winkels vonden we het wel genoeg, het geld was inmiddels ook helemaal op dus vonden we het prima. Met moeite hebben we onszelf naar buiten geworsteld, maar moesten wel beloven terug te komen. 

Tijd om maar weer te pinnen om nog genoeg te hebben voor de taxi naar het vliegveld en eten.  

We besloten inderdaad wat te eten te halen en op de ‘hipstrip’ van de stad werden we weer constant aangesproken. Pascal had een Feyenoord shirt aan, dat trekt altijd veel reacties. Maar ineens spraken we een Jamaicaanse man die wel een woordje Nederlands wist. Hij vertelde een Nederlandse vrouw te hebben, hij heeft ons nog wat tips gegeven. En wij hem een biertje en hebben onze weg vervolgd. We zijn zelfs nog een keertje naar de old craft market geweest voor nog een souveniertje. Hier werden we weer van winkel naar winkel gebracht, na nog 4 winkels hadden we echt genoeg en hielden we het voor gezien. 

We besloten nog een duikje te nemen in de zee, vlak bij was een baai waar op een paar locals na niemand te bekennen was. Voordat we erin konden springen kwam er er man naar ons toe, waarschuwde ons voor de pijlstaartroggen die hier rond zwemmen. Hij had op discovery channel gezien dat die heel gevaarlijk waren en wat je moest doen als je er eentje zag. Daarna vroeg hij om een sigaretje, in ruil voor de informatie. We hebben gewoon veilig kunnen zwemmen, en daarna het halve strand in onze zwembroek en badpak meegenomen… 

In de avond hebben we gegeten bij the pork pit, was bij ons hotel hoorde dus dat was ideaal. En een potje clever (spelletje) kon natuurlijk ook niet ontbreken. 

De volgende ochtend vroegen we aan de hotelmeneer of hij een taxi voor ons kon regelen, maar hij zou ons wel even brengen. Dat is een snelle $20,- verdiend. We hadden online al gezien dat onze vlucht een uur vertraagd was, maar kwam 20 minuten te vroeg aan. We konden al snel boarden en samen met de mensen die vanuit Amsterdam naar Curaçao gingen, waar ook onze tussenlanding zou zijn, stapten we in. We reden weg van de gate, deden blijkbaar nog wat testen en het werd duidelijk dat een van de spoilers op de linkervleugel het niet goed deed. Dit zat er niet voor de sier, maar hadden we echt nodig om te kunnen remmen. Dus we weer terug naar de gate en hier werd een soort reset uitgevoerd, dit zou 1,5 uur duren. Na 1,5 uur werd duidelijk dat de reset niet genoeg was en dat er een monteur zou komen, helaas was het weer keihard aan het regenen dus de monteur kon de vleugel niet op.. na ongeveer een uur kon hij beginnen. Inmiddels stonden we al ruim 3,5 uur in het vliegveld voor de gate en de tijd begon te dringen.. als we hier niet voor 6 uur weg waren, kwamen we niet binnen de maximale vlieguren die de bemanning mocht maken. Dit zou betekenen dat er een nieuwe crew moest komen, of dat ze rust moeten nemen. Ze waren dus al aan het kijken naar hotels en dat zou betekenen dat we allemaal nog een nacht in Jamaica moesten blijven. Wat alle Nederlanders goed kunnen, klagen, hebben we ook zeker gedaan met alle medepassagiers. Dus opzich hebben we ons prima vermaakt door te kletsen met de voor en achterburen in het vliegtuig.

Maar toen! Om 17.58, na 5 uur lang in het vliegtuig gezeten te hebben klonk de piloot; het probleem was opgelost en we konden gaan vliegen! Het zou 1,5 uur vliegen zijn naar Curaçao, waar we een tussenlanding hadden. Hier moesten we eruit, werd het vliegtuig schoongemaakt en bevoorraad en moesten we allemaal weer terug in het vliegtuig, inclusief de mensen uit Curaçao die ook terug naar Nederland gingen. Toen we in de gate aankwamen was de sfeer ook niet opperbest, die zaten natuurlijk ook al 5 uur te wachten. Het zou een uur en 40 minuten duren voordat het vliegtuig weer klaar was, maar eenmaal in de gate (zo’n half uur verder) kregen we de volgende melding: de storing in Montego Bay was weer terug, maar nu zou het even ‘goed’ gemaakt worden door de monteur. Dit zou 1,5 tot 2 uur duren, een aantal mensen waren boos en hongerig. En op het vliegveld was er ook niet meer open natuurlijk, ja je kon een zak m&ms kopen; $11,-… 

Het probleem was gelukkig sneller opgelost als we dachten, we mochten gaan boarden maar zagen dat ze nog bezig waren met de vleugel. Here we go again dachten we, dat wordt in het vliegtuig wachten. Maar gelukkig ging hij vrij snel weg en hadden we een vlucht van 8,5 uur op de planning staan. Het was krap, saai en slapeloos. 

Eenmaal op Schiphol kwam het volgende…. Neehoor, grapje. Dat ging redelijk ‘snel’ en pa Eradus kwam ons ophalen, we konden al snel weer knuffelen met onze lieve Suus die heel goed verzorgd was door ons neefje en nichtje Yara en Liam!

Nog een paar leuke weetjes: 

Er is bijna geen wildlife, alleen geiten. Die lopen echt overal rond, in de bergen maar ook langs de weg, op de rotonde en zelfs langs de rand van de snelweg! 

Vlag van Jamaica: geel is voor de zon, groen voor de natuur en zwart voor de donkere huidskleur van de inwoners. 

We krijgen de vraag, wat vonden we van deze vakantie? Heerlijk! We hebben ons prima vermaakt en genoeg leuke dingen gedaan maar ook echt gerelaxt. Keerzijde vonden wij wel dat alles zo belachelijk duur is, dat het ontzettend toeristisch en commercieel is ingestoken en zien de mensen ons vooral als wandelende geld bomen. Maar we zijn heerlijk bruin en uitgerust teruggekomen!