Het avontuur begint!

13 mei 2019 - Bali, Indonesië

Het avontuur begint... 

Rond 11 uur in de ochtend, 7 mei, stonden we helemaal ingepakt klaar om te vertrekken. Weinig voorbereid zouden we naar het eiland Bali in Indonesië vertrekken, met weinig voorbereid bedoel ik weinig gelezen over het land en alleen de eerste 3 nachten een hotel geboekt. Maar we hadden een ANWB boekje, in het vliegtuig zouden we die wel lezen, en we gingen op avontuur! Mijn broertje kwam ons ophalen, te laat.. de Brienenoordbrug stond open, elke dag ga ik daaroverheen naar mijn werk en nooit staat hij open. Maar natuurlijk als wij naar het vliegveld gaan wel. Onderweg naar schiphol kregen we nog een flinke bui over ons heen, blij dat we even uit het ‘koude’ Nederland weg konden. Op Schiphol liep alles gesmeerd: inchecken, koffers en security waren zo gedaan. Nog even wat eten en we konden vertrekken. Eerst 6 uur lang vliegen, overstap van 110 minuten op Dubai en daarna 8,5 uur vliegen. Het eerste vliegtuig was voor minder dan de helft gevuld, dus we konden uitgebreid liggen op de stoelen en rustig een filmpje kijken, slapen doen we in de tweede vlucht wel dachten we... op Dubai liep ook alles goed (saai hè als er niks mis gaat). Het tweede vliegtuig was wel overvol dus slapen was wel een stuk lastiger, het eten ook want ik ben rechtshandig en Pascal linkshandig. En ik zat links dus je kan al raden dan we vaak elkaar een elleboog gaven. Verder valt er niet zoveel spannends te vertellen over deze vlucht, behalve dat het héél lang duurde. 

Eenmaal aangekomen in Denpasar, om 15.30, moesten we een taxi regelen naar onze eerste BNB. Erg lastig was dit niet want we werden gelijk belaagd door taxi chauffeurs die ons wel wilde meenemen. Taxi geregeld voor 200.000 roepie (wisselkoers is 1€ = 16.000rp). Waar het hotel nou zat bleek lastig, aan een adres niet genoeg.. bellen naar de eigenaar en die legde de chauffeur uit waar we heen moesten. In de taxi verbaasden we ons over het aantal scooters wat door de stad reed, wel allemaal met helm op, en dat de auto’s links reden (zie weinig voorbereiding). Aangekomen in onze bnb, wat een hostel blijkt te zijn, hebben we een prachtige kamer met een enorm bed van 2 meter breed, een buiten douche, een voortuintje en een airco. Eenmaal gesetteld rond 17.00 uur het zwembad ingedoken en we gingen op pad om wat te eten. Een hele smalle straat uit en we kwamen op de ‘grotere’ weg uit. Hier liepen we zo’n 50 meter en werden we bij het eerste restaurant naar binnen geroepen, we moesten eerst pinnen. De eigenaar zei ons geen probleem, ik breng jullie wel naar de pinautomaat. We bestelde ons eten en Pascal mocht achterop de scooter mee om te gaan pinnen. Dit was een grappig gezicht want Balinezen zijn niet bijzonder groot, en Pascal stak zeker 2 koppen boven de beste man uit. Binnen een kwartiertje waren ze weer terug en konden we heerlijk eten, de eigenaar kwam gezellig met ons kletsen (het ging natuurlijk weer over voetbal) maar het eten was gelukkig super lekker. 

9 mei 

We ontwaakten rustig in onze honeymoon suite (de vraag of we getrouwd waren kregen we wel vaker, maar nee nog ff niet) en we hadden weinig last van een jetlag. 

We besloten de dag op het strand door te brengen, dit was een kwartiertje lopen. Zorgvuldig hadden we ons geld uitgezocht wat we nodig zouden hebben en de rest lieten we achter op de kamer. Aangekomen op het strand zag zo’n strandbedje er comfortabel uit en voor 150.000 rp (eerst 200.00) mochten we er de hele dag verblijven, maar natuurlijk hadden we het verkeerde stapeltje geld meegenomen dus kon Pascal weer bij een scooter achterop om te gaan pinnen. 

Tot nu toe hadden we alleen met creditcard kunnen pinnen en dus ook niet zoveel geld op kunnen nemen. In de avond zijn we dus op zoek gegaan naar een pinautomaat. De eerste, had geen geld. De tweede, had ook geen geld. De derde, out of service. Maar bij het vierde pinautomaat konden we eindelijk pinnen. Wel max 3 miljoen, dus beide gepind en toen waren we ineens miljonair! Onder het genot van een live bandje (2 man sterk) en een koud biertje natuurlijk weer heerlijk gegeten. 

10 mei 

Vandaag moesten we onze prachtige kamer verlaten en zouden we vertrekken  naar het eiland Nusa Penida. De taxi chauffeur die ons bracht kende nog wel iemand die een boot had en we mochten voor 300.000rp mee. Pascal blufte dat we al een boot hadden voor 200.000rp dus droop de man weer af. Eenmaal aangekomen bij ferry konden we met een grote speedboot in 30 minuten voor 200.000rp naar het eiland, goede deal. 

We zochten naar een steiger, maar die was er niet. Alles ging over een soort dijk met stenen, op het strand en in de boot. Zo ook onze bagage, koffers boven op elkaar, werden door 1 man op zijn schouder vervoerd (ongeveer 40 kilo). Toen waren wij aan de beurt om over de stenen naar de boot te gaan, schoenen uit en spring er maar in. Makkelijker gezegd dan gedaan met stroming en golven. Maar redelijk droog wisten we de boot te bereiken. In Nusa Penida was er wel een steiger, maar die was loeiend heet door de zon en onze schoenen lagen al op het vaste land dus dat werd rennen met koffer en al. Op de steiger werden we direct belaagd door een groep mannen: ‘ taxi, taxi, taxi’... ‘ja laat me eerst ff van die voeten verbrandende steiger afkomen!’ 

Eenmaal aan land waren we blijkbaar al geclaimd door een van de taxichauffeurs en trok hij nog net onze koffers niet uit onze handen. Voor 200.000rp zou hij ons wel naar onze verblijfplaats brengen, 150.000 rp probeerde Pascal nog. Maar tevergeefs, het is een eiland en het gaat niet zoals op Bali, dus gewoon de volle mep betalen. Ongeveer 20 minuten rijden naar ons volgende ‘hotel’ de boomhut! Het eiland had een goed geasfalteerde weg, maar vrij smal waardoor passeren betekende in de berm rijden. Wederom reden hier veel scooters waar vanalles op vervoerd werd, opvallend was dat de mensen hier geen helmen droegen. 

We kwamen aan bij onze boomhut, eerst een berg op waarbij de weg bijna verticaal liep, en werden ontvangen door een hele aardige eigenaar die ons trots vertelde dat hij het allemaal zelf bedacht en gebouwd heeft. De boomhut was niet meer dan een vierkant houten huisje op palen met een matras erin en een hele kleine veranda. Maar helemaal prima om de nacht door te brengen! Helaas geen klamboe, maar beide zijn we verbaasd over hoe weinig muggen en insecten we tot nu toe zijn tegengekomen. (Behalve die keer dat Pascal een kever in zijn schoen vond nadat hij dacht dat het een steentje was). De eigenaar bood ons gelijk een trip rond het eiland aan, voor 500.000rp zouden we verschillende hotspots bezoeken. Het was begin middag en het leek ons wel een leuk plan om het eiland te gaan ontdekken. We boden aan de taxichauffeur van eerder te bellen omdat hij hetzelfde aanbod deed, maar de kofferdrager bleek ook een auto te hebben dus we konden met hem mee. We reden eerst op de geasfalteerde weg, maar hoe hoger we reden, hoe slechter de weg werd. Er zaten veel kuilen in de weg waardoor we alle kanten op hobbelde in de auto. Het passeren van tegemoetkomende auto’s was ook een hele kunst omdat de weg heel smal was, we zijn zelfs een keer bijna een kilometer achteruit gereden omdat het te smal was om te passeren en er een ravijn naast ons was. De drie hotspots waren adembenemend. Uitzicht op zee en de golven die tegen de rotsen aansloegen bij de ‘broken beach’. De tweede hotspot was de ‘kelingking’ een rots in de vorm van een halve maan met een strand. Het wordt ook wel de t-rex cliff genoemd. Hier stond een man met een drone die hij kwijt was in de lucht en wonder boven wonder kwam hij weer terugvliegen toen de batterij bijna leeg was, door een kleine afwijking kon hij de drone net over de rand opvangen, anders was hij zo de rotsen op gevallen. Wat drinken bij de plaatselijke bar waar Pascal voor het eerst in zijn leven wilde apen zag, dit was best een grappige gewaarwording. Zeker door de overeenkomsten tussen de twee.... (grapje natuurlijk, de aap was veel knapper) 

De volgende hotspot was de ‘crystal bay’ beach waar we een romantische zonsondergang hebben mogen aanschouwen. Niet super romantisch want Pascal zat op het terras en ik 5 meter verder om een filmpje te maken van de zonsondergang, maarja we moeten iets over hebben voor een leuke aftermovie! 

In de avond heerlijk gedineerd aan het water en het slapen in de boomhut viel ons alles mee. Het was niet zo warm als we hadden verwacht, een beetje fris zelfs.. naar het toilet gaan midden in de nacht was wel een uitdaging omdat de trap behoorlijk stijl was. 

De volgende ochtend werden we naar de ferry gebracht die ons naar pedangbai zou brengen, 1 minuut voor vertrek kwamen we aan dus snel onze koffers uit de taxi en rennend over de pier naar de boot. Aangekomen in (dachten we) pedangbai werden we weer bestookt door taxichauffeurs, maar we hadden al uitgezocht dat we makkelijk konden lopen dus een taxi was niet nodig. Op een rustige plek eerst maar eens even kijken waar we waren... Bleek dat we in Kusamba waren, een dorpje 8 km van pedangbai verwijderd... gelukkig stond er inmiddels al een taxichauffeur achter ons en we konden direct instappen richting ons hotel. Die middag hebben we in het zwembad hotel doorgebracht.

12 mei 

Om half 9 moesten we klaarstaan om te vertrekken omdat we met een traditionele boot: jukung gingen varen, zwemmen en snorkelen. Vroeg in de ochtend, omdat in de middag de golven te hoog waren. We kregen uitleg bij het café waar we de tour geboekt hadden, maar we begrepen er weinig van.. gingen we nou eerst snorkelen of zwemmen? Het zal wel, we stapte in de boot bij een man die nog minder goed engels sprak en die kon ons ook niet meer vertellen. We voeren met de boot naar een white sand beach met hoge golven, heerlijk zwemmen  in de zee. Voor Pascal de eerste ontmoeting met zulke hoge golven, hij vond het fantastisch (ik trouwens ook) en we hebben heel veel leuke filmpjes met de GoPro kunnen maken! Na een paar uur dobberen in de golven moesten we weer verder en gingen we snorkelen bij het strand wat ‘blue lagoon’ heette. Nu voor Milou de eerste keer snorkelen, voor iedereen die mij kent.... dat was een uitdaging, maar ik heb mijn bange zelf even aan de kant gezet en ben tussen de vissen gaan zwemmen. Totdat Pascal zei dat hij een haai had gezien, toen was het snel over met de pret. Helaas niet op film dus we moeten hem op zijn woord vertrouwen. De terugweg naar onze baai was inderdaad een stuk wilder, de golven waren hoger en we vlogen met de hele boot eroverheen en klapten keihard weer op de golf. Waardoor we ook helemaal doorweekt raakten. Dat was nog eens een echte wild water baan! 

Op de terugweg viel trouwens een aantal keer de motor uit (lees een keer of 10), zat er een net in of had hij benzine nodig of leek er weinig aan de hand en waren we vooral bang dat we moesten gaan roeien. Benzine werd vanuit een jerrycan, met een buis waar de bootsman eerst aan moet zuigen in de motor getankt. We schrokken trouwens wel van de enorme hoeveelheid plastic die in de zee ronddreef; bekertjes, verpakkingen en andere rotzooi. Echt heel erg zonde. 

Terug in het hotel bleek (uiteraard) dat we heftig verbrand waren, ondanks het intensief smeren van zonnebrand... na een douche, aftersun behandeling en middagdutje zijn we gaan eten en heeft Pascal de wedstrijd van Feyenoord-ADO den haag geluisterd, hoe die is afgelopen zal ik niet veel tekst aan vuil maken.

13 mei 

Vandaag zijn we van pedangbai doorgereisd naar Ubud, we hebben de stad ontdekt en gezwommen in een wederom mooi zwembad. Ubud is een stuk drukker en toeristischer dan de vorige bestemmingen. We hebben gelijk wat souvenirs in weten te slaan en werden aan alle kanten aan armen getrokken om dingen aan te trekken. Het aantal muggen is hier een stuk meer, dus dat word goed insmeren met deet. 

Morgen gaan we naar Pascal zijn vrienden, het monkeyforrest en misschien nog een waterval bezoeken. De dag daarna gaan we een fietstocht door Ubud en zijn mooie rijstvelden maken! 

Toevoegingen:

In elke winkel, restaurant en taxi vragen ze hetzelfde: waar kom je vandaan, hoe lang ben in Bali en waar ga je hierna naartoe. Vervolgens de vraag of zij je kunnen brengen of ze kennen nog wel iemand die je kan brengen. Om zo wat extra te verdienen. Maar als je vervolgens iets in het Engels terugvraagt, weten ze vaak geen antwoord te geven. 

Het is mooi om te zien dat iedereen een eigen manier heeft van geld verdienen. Dat iedereen taxichauffeur is, de ander geld verdient aan het aan land leggen van een boot en de ander voor het aanbieden van een service zoals een massage. 

Er zijn hier ontzettend veel tempels en ook kleine tempels waar offers in gelegd worden. Ook voor elk restaurant en winkels liggen kleine pakketjes met bloemen of soms met rijst erbij en wierook. Dit om voor de goden. Ook soms als je in een restaurant zit leggen ze het bij je neer (altijd doen vrouwen dit) met een handgebaar waarbij ze drie keer hun hand draaien en soort van wapperen, lastig uit te leggen. Maar wel mooi om deze cultuur en godsdienst zo te zien.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

5 Reacties

  1. Jeanette:
    13 mei 2019
    Oh leuk Milou en Pascal. Jullie hebben t naar jullie zin, zo te lezen. Leuk om de cultuur te snuiven. Ben benieuwd naar jullie volgende ervaringen. Zeket leuk om met de fiets zelf te ontdekken. En ook lokaal vervoer is aan te bevelen.
  2. Antoine Eradus:
    13 mei 2019
    Wat heerlijk om jullie ( geweldig geschreven ) reisverhaal te lezen en wat hebben jullie al een hoop gedaan zeg.
    Tips : blijven smeren en pas op voor de monkeys , die kunnen lelijk bijten.
    Veel plezier nog samen xxx
  3. Saskia Eradus:
    13 mei 2019
    Leuk om jullie verhaal te lezen ..heel veel plezier nog..geniet ervan!
  4. Rien van Liere:
    13 mei 2019
    Mooie belevenissen! Dus die Pascal is linkshandig. En het vliegtuig dus toch gehaald. En aha, 8 km niét gelopen Haasten op Bali? Relax ...En nu nog foto's aub.
  5. Maya Eradus:
    14 mei 2019
    Heel leuk om te lezen, Antoine en ik genieten op afstand mee van jellie avonturen