Wist je dat... geesten kunnen geen bochten maken.

Je leert elkaar goed kennen op zo’n vakantie.. naast dat Pascal apen fascinerend vind (en toch ook een beetje eng) kan hij ook uren staren naar de golven en filosofische vragen stellen als: waarom komen de golven naar de kust toe en niet andersom. 

Over mij heeft Pascal niks geleerd, behalve dat ik onhandig ben (lees 3 keer gevallen) maar dat wist hij natuurlijk al lang. Zelf vind ik dat ik heel georganiseerd ben en weet waar alles ligt, maar Pascal heeft hier een hele andere mening over. Wat we beide ook heel goed kunnen is een rotzooi maken, twee uur in de hotelkamer en overal ligt kleding, tasjes, flesjes water en andere spullen. Toch moet ik zeggen... dit komt voornamelijk door mij. 

Goed waar waren we gebleven: dag 7/ 14 mei! 

Vandaag gingen we naar het monkeyforrest. Er zijn weinig wilde apen op Bali, de meeste zitten in dit reservaat (900), ook in andere delen van Bali zijn er soort gelijke reservaten. Pascal was erg enthousiast, maar al snel bleek dat hij ook niet perse dicht bij de apen wilde komen. Ik maak natuurlijk overal foto’s van, dus ik zeg tegen Pascal: ‘ga naast die aap staan, dan maak ik een foto’. En Pascal gaat op ongeveer een meter afstand van de aap staan... misschien moet ik maar gaan fotoshoppen. De apen waren erg leuk om te zien: kleine aapjes, grotere apen, apen die aan het eten waren, apen die aan het knuffelen waren, maar ook apen die aan het vechten waren. Zo liepen we op een smal paadje waar een aantal apen ruig aan het spelen waren, we wilde er langs lopen en ineens kwamen ze op ons af gestormd. Snel een paar stappen naar achteren, niet schreeuwen en ook niet rennen. Waren de uitgeschreven regels, maar dat was wel lastig in deze situatie. Na een tijdje rondlopen, en een aap een selfie heeft gemaakt met Pascal, hadden we dorst. Een blikje cola, die we rustig op een bankje tussen de apen zouden opdrinken. Even verderop zagen we een schouwspel van een aap en een man met een blikje drinken. De aap klom op de beste man, trok het blikje uit zijn handen en spatte open op de straat. Hij probeerde het blikje nog te redden maar de aap was een stuk sneller. Wij waren bang dat ons hetzelfde lot wachtte dus snel op drinken! Ik zag een aap recht op zijn doel af komen lopen: het blikje van Pascal. Snel zette hij hem neer: ‘hou maar, hij is toch al leeg’ en ik wist niet hoe snel ik het blikje in de prullenbak moest gooien. 

Na het monkeyforrest hadden we na enige tijd een taxi te pakken die ons naar de ‘holy bathing temple’ of wel de ‘Pura Tirta Empul’ hier stroomt heilig water uit verschillende fonteinen, met elk een ander doel waar reinigingsrituelen uitgevoerd worden. We waren van plan om er ook in te gaan, want het koele water zag er erg uitnodigend uit. Maar eenmaal daar vonden we het toch een beetje raar om als toerist, en zonder te weten wat het echt betekend, in het water te gaan. En dan tussen de echt offerende lokale bevolking te gaan ‘zwemmen’. Het ritueel wat wij zagen was dat ze bij elke fontein een offer neerlegden, wierook erbij en dan 3 keer het hoofd onder de fontein en 3 keer drinken van het water. Overigens waren er ook een hoop toeristen die wel het water ingingen. Daarna zijn we lekker naar het hotel gegaan, gaan zwemmen in het zwembad en in de avond gaan eten in de stad. 

15 mei. 

Om 7.30 in de ochtend stonden we helemaal bepakt en voorbereid te wachten op de taxi die ons op kwam halen om een fietstocht te doen! We zouden vanaf mount batur zo’n 35 km naar beneden gaan fietsen dwars door alle rijstvelden en mooie natuur van Bali. Om 7.50 was de taxi er echter nog niet, een berichtje gestuurd naar organisator waar de taxi bleef. We kregen bericht terug dat hij wel even ging bellen. Een aantal minuten kregen we een berichtje terug: u heeft geboekt voor 16 mei en dat is morgen! Dom dom dom. Ik (sorry Pascal) had de verkeerde datum geboekt, de man ging nog even kijken of hij wat kon regelen, maar dat kon helaas niet meer. 

Nu hadden we een nieuw plan nodig, Pascal opperde om weer lekker terug naar bed te gaan. Maar nu we toch al wakker waren en het in de ochtend lekker koel is, konden we net zo goed wat gaan doen. Dan maar een middagdutje. We zijn naar het olifanten safari park ‘Taro’ gegaan. Dit schijnt het diervriendelijkste park van Azië te zijn. Alle olifanten die hier verblijven (zo’n 30) zijn gevangen in Sumatra, hier waren de levensomstandigheden van de olifanten zo slecht omdat er bijna geen natuur meer over was om in te leven. In het park kon je foto’s maken met de olifanten, ze wassen en een ritje op de rug maken. Dit laatste hadden we beide onze twijfels over, omdat het in onze ogen niet goed is voor de olifant. Daarnaast was het ook nog belachelijk duur (€50.-) dus aaien, voeren en foto’s maken was voor ons voldoende. 

Om in het thema te blijven zijn we naar de olifanten grot ‘Goa Gajah’ gegaan, eigenlijk ook een tempel met een grot. Er kwam een gids naar ons toe die wel even uitleg kwam geven, maar die man praatte zo snel en zo slecht Engels dat we er eigenlijk weinig van begreep. En hij vroeg er ook nog 100.000 (€6,-) roepia voor.

In de avond zijn we naar een dansvoorstelling gegaan in het Ubud Palace. Met muziek, dans en zang vertelde ze hier een verhaal. Het was erg leuk en vooral ook grappig om te zien. 

16 mei 

Nogmaals stonden we om 7.30 klaar om te vertrekken, ditmaal kwam de taxi wel! We reden naar mount batur waar onze fietstocht begon. We begonnen direct met de vuurdoop door een hele steile afdaling waarna we ook weer steil omhoog gingen. Pascal en de gids gingen voorop, met de twee Australiërs die ook mee waren en ik ging wel achter... spannend was dat! Met hoge snelheid naar beneden en naar boven hoefde we niks te doen. De rest van de tocht hebben we ook weinig moeten doen, vooral alleen maar remmen. We stopten bij een school en later bij een tempel. Onze gids (Moon) vertelde ons dat er in heel Bali wel 5021 tempels waren, 1 tempel op 50 mensen. In Bali zijn er verschillende godsdiensten, vooral het hindoeïsme is groot. Het hindoeïsme en boeddhisme zijn samengevoegd tot het ‘Hindoedarma’ wat sterk geloofd in karma. Lachen betekend goed karma, daarom ook alle offers die gedaan worden. Wie goed doet, krijgt ook goedheid terug. Geven en terugkrijgen, dat speelt een grote rol in Bali. Volgens Balinezen heeft alles een ziel, niet alleen levende wezens maar ook planten, stenen en zelfs auto’s. 

Ook de grote hoeveelheid aan rijstvelden in Bali kon niet uitblijven, hier hebben we er heel veel van gezien. We zijn ook gestopt om binnen te kijken bij een traditioneel Balinees huis, hier woonde de zus van onze gids. 

In een traditioneel Balinees huis staan meestal 4 gebouwen en een kleine tempel/offerplaats. Deze vier gebouwen staan op 4 verschillende hoogtes, op vaste plekken. In het hoogste gebouw worden alle ceremonies voltrokken, maar ook de geboorte van een kind. Voorafgaand aan een crematie wordt hier ook het lichaam van een overleden familie lid neergelegd (vaak 1,5 maand, het plannen van een crematie kost veel tijd) In het gebouw daarna wonen meestal de oudere, opa en oma, daarna de getrouwde familie met kinderen. En in het laatste gebouw woont de ongetrouwde familie. Het bijbouwen van huizen is zeker mogelijk, aan de achterkant van het land. Om binnen te komen moet je door en poort met een muur erachter, waardoor je de hoek om moet. Dit om het te beschermen van blikken buitenaf, maar nog belangrijker de bescherming tegen geesten. Want zoals algemeen bekend: geesten kunnen geen bochten maken. 

We eindigden de fietstocht met een heerlijke lunch en eenmaal terug in het hotel was het tijd voor een middagdutje. 

17 mei 

We hadden inmiddels een taxi vriend gemaakt, dus die konden we gebruiken om naar ons volgende verblijf te gaan. We hebben getwijfeld om nog naar het noorden van Bali te gaan, maar dit hebben we toch niet gedaan. Onze volgende bestemming was Tabanan en onderweg wilde we nog even langs de Tegenungan Waterval. Dit was ontzettend toeristisch dus we hebben op een terras met uitzicht over de waterval geluncht. In het hotel hebben we de rest van de middag in het zwembad vertoeft. We waren ongeveer de enigste gasten en in de avond bij het restaurant kregen we dus alle aandacht. Het valt ons sowieso op dat het personeel in hotels, restaurants en winkels ruim aanwezig is. De helft van de tijd staan ze met zijn alle achter de bar ‘niks’ te doen. 

Die avond hebben we weer een nieuwe vriend gemaakt: de restaurant houder/ taxi/ hovenier/ entertainer waar we veel mee gepraat hebben. 

18 mei. 

Het uitstapje naar Tabanan was van korte duur, want de volgende dag zijn we verder gegaan met Tanah lot als bestemming. Onze vriend (we noemden hem Mario vanwege zijn snor en pet, geen idee hoe hij echt heette) van gisteravond zou ons wel even brengen en bood aan eerst nog naar een waterval te gaan die volgens hem prachtig was. En inderdaad, na een onstuimige toch naar beneden: Milou is twee keer gevallen. Uitgegleden van de trap en daarna over het gras, toen moest ik van Mario mijn schoenen uitdoen en op blote voeten lopen. De rest van de tocht naar beneden moest ik ook zijn hand vasthouden, voor de zekerheid. Maar daar was de prachtige waterval dan, eigenlijk waren het twee kleine. Maar geen enkel spoort van toeristen en we konden uitgebreid foto’s maken en genieten van dit mooie natuur wonder. De tocht naar boven duurde wel een stuk langer als naar beneden. 

Mario vertelde ons veel over het eiland, over dat iedereen hier tevreden is, er bijna geen misdaad is omdat ze in karma geloven en dat er hier geen dakloosheid is. Iedereen, hoe rijk of hoe arm ook, heeft een plek om te leven. Mede door de community. We vroegen hem ook over de dieren op het eiland, hij gaf aan dat er bijna geen wildlife meer was op het eiland. Dit omdat het zo volgebouwd is en er eigenlijk geen groot oerwoud meer is. Apen zie je ook zelden in het wild, omdat die allemaal opgevangen zijn in het monkeyforrest. De enige dieren die je nog in het wild tegenkomt zijn: vogels, slagen (die hoeven ook niet bij Pascal in de buurt te komen), wilde zwijnen en herten. 

In Tanah lot, de plaats, staat niet alleen ons hotel maar ook een prachtige water tempel Pura Tanah Lot. Het leuke is dat je de tempel kan bereiken als het eb is, maar als het vloed is kan je er niet bij komen... behalve als je gaat zwemmen. We gingen er kijken en kwamen erachter dat het super toeristisch was, hele hordes mensen kwamen voorbij. We besloten snel weer de rust van het hotel op te zoeken en een duikje te nemen in het zwembad. Rond 8 uur kwamen we weer de straat op om wat avondeten te scoren, de straat waar eerst allemaal winkeltjes zaten was nu helemaal leeg en donker. Maar gelukkig was het restaurant van ons hotel nog wel open! 

19 mei 

In de ochtend (lees rond 12 uur) zijn we weer gaan kijken bij de tempel, gisteren konden we er naartoe lopen. Nu zat er letterlijk een zee van water tussen ons en de tempel. Een stukje verder zat nog een tempel en we zagen een aantal terrasjes en keken waar we het beste konden zitten om de zonsondergang te bekijken. Tussendoor nog even bij het zwembad gezeten en wat souveniertjes gekocht. In de avond, om half 6 zaten we klaar voor het spektakel, we hadden de beste plek op het terras. We hoefden niet echt te vechten voor ons plekje, want er waren maar liefst 4 andere tafels bezet. Telefoon geplaatst om een mooie timelaps te maken en daar gingen we.. de zon ging steeds lager, totdat hij niet in de zee verdween... maar achter het dikke wolkendek! Dat was redelijk teleurstellend, maar ach, we hebben wel lekker gegeten. Onderweg naar ons hotel hoorde we een hoop muziek en zagen we allerlei verschillende verkleedde mensen. We waren wel nieuwsgierig en werden voor de helft van de prijs naar binnen gelokt. Daar zaten heel veel mannen om een soort vuurkandelaar muziek te maken met alleen hun stemmen. Het was echt super grappig en na een tijdje kwamen er nog een aantal verkleedde mensen dansen op de muziek. Ik werd uitgenodigd op het podium om mee te dansen, en werd begeleid naar een man die de koning speelde. Hij legde kort het verhaal uit, waar ik vrij weinig van verstond, ik moest zwaaien naar Pascal en de koning zei dat ik nu van hem was. Samen liepen we van het podium af, iedereen bedankte me hartelijk dat ik mee wilde doen en ik mocht (gelukkig) weer terug naar Pascal. 

20 mei.

Vandaag zouden we doorreizen naar Seminyak, waar we onze laatste paar dagen in Bali door gingen brengen. Het is hier weer een stuk drukker en toeristischer, dus daar moeten we weer even aan wennen. De laatste paar dagen gaan we doorbrengen aan het strand, het hotelzwembad, shoppend en we gaan nog naar een groot waterpark!