Van eiland naar eiland.

3 juni 

In de ochtend zouden we om 11.30 met de Ferry weer doorgaan naar het volgende eiland: Koh Pangang, waar de full moon party ook zal plaatsvinden. De vorige avond hadden we aan de receptionist van het hotel gevraagd hoe laat deze zou vertrekken, ze gaf aan dat we dat echt moesten reserveren maar dat kon zij wel even voor ons doen. Voor een prima prijs inclusief taxi naar de pier. We kregen een handgeschreven briefje mee die we moesten afgeven bij de pier. We werden gebracht door een van de mannen die geregeld door het hotel en restaurant liep, maar voor ons onbekend wat zijn functie was. Bij de pier aangekomen het handgeschreven briefje ingeleverd en we konden zo de boot op. Geen ferry zoals we gewend waren, maar een speedboot met stoelen. De bagage werd voorop gelegd, dat vonden we wel spannend omdat die speedboot soms flink hard op het water klapte. Zo hard dat wij zelfs af en toe een beetje werden gelanceerd, we zagen het al voor ons dat een van de backpacks zo in het water zou vliegen. En natuurlijk lagen die van ons bovenop … maar gelukkig is alles veilig aangekomen en stapten we op het strand uit. Daar begon de strijd van de taxichauffeurs weer, het enige moment dat je echt wordt aangesproken hier. Taxi? Waar ga je heen, welk hotel. En we werden geloodst naar weer van die gekke busjes met een bankje in de rijrichtingen en open zijkanten (zie foto). We werden in een busje gezet met 4 anderen, 150 baht pp, prima prijs vonden wij. Blijkbaar is dat de prijs als er 10 mensen mee gingen, dan werd het flink krap. Maar dat is natuurlijk ook omdat wij wat grotere billen als andere mensen hebben. De taxichauffeur gaf aan dat als we niet meer mensen mee konden krijgen dat we dan meer moesten betalen: 200 baht, prima dachten wij. Hier dachten die 4 andere mensen wel anders over, boos in hun eigen taal en Engels gingen ze tekeer tegen de chauffeur. Toen wilden ze weer wachten en uiteindelijk weer gaan, wij bleven stilletjes zitten. Uiteindelijk hadden ze het voor elkaar dat we 150 baht pp mochten betalen en dat we gingen. Ongeveer 500 meter verder moesten we betalen, waar de discussie bijna weer opnieuw begon. Nouja, we waren vertrokken. De busjes zijn aan de achterkant trouwens ook open, wij zaten achterin. Al snel gingen we echt heel stijl omhoog en moesten we ons goed vasthouden. De wisselkoers is trouwens €1 op 37 baht. 

We kwamen aan in het stadje waar ons totaal overpriced hotel zat, maarja alles was duur door die full moon party. Al zag de kamer en het uitzicht er wel prachtig uit. We waren daar rond een uur of 2, rustig hebben we wat gegeten en wat geshopt in het stadje. Pascal had een pet en slippers nodig, Milou heeft een leuk tasje gescoord en verder vonden we het nog te vroeg voor souveniertjes omdat we dat weer allemaal mee moesten sjouwen in die backpacks. Wij zijn normaal van de koffer vakanties en dit is in ieder geval voor Pascal de eerste keer met een backpack. We zijn er nog steeds niet helemaal over uit, maar hebben wel het idee dat we prima met een koffer hadden kunnen gaan. 

In de avond hebben we een hapje gegeten, nouja… hapje, het was een mega portie waarbij we eigenlijk aan één wel genoeg hadden voor 2 personen. We vonden dat er nog weinig voorbereidingen getroffen werden voor de full moon party en de hoeveelheid mensen viel ons ook mee. Op het strand waren zitzakken neergezet en kon je al de befaamde emmertjes met cocktails bestellen, daar kom ik zo op terug. Ook kwamen we toevallig de Nederlandse jongen tegen van de junglesafari; Tom, daar hebben we in de avond nog mee gekletst. Hij heeft ongeveer ons rondje andersom gedaan, dus kon ons mooi wat tips geven. 

4 juni 

Vanochtend hebben we voor het eerst echt uit kunnen slapen zonder wekker, al waren we alsnog vrij vroeg wakker. Maar we hadden weinig plannen vandaag, behalve dat we een massage wilde! We hebben ontbeten, nouja, we hebben Pascal zijn ontbijt gedeeld want de serveerster had niet begrepen dat ik hetzelfde wilde. Ons volgende doel was een massage, we liepen een rondje door het dorpje en zijn er bij twee naar binnen gelopen. Alleen waren die in hun eentje en we wilden wel tegelijk de massage omdat we anders op elkaar moesten wachten. Na een rondje door het dorp zijn we de massage studio voor het ontbijttentje ingelopen en daar konden we wel tegelijk. Er stond een hele lijst met opties, maar wij kozen de Thai massage, dat moesten we toch een keer geprobeerd hebben. Zonder te weten wat er ging komen mochten we naast elkaar liggen en begonnen ze met ‘masseren’. Het was vooral hard duwen, knijpen en drukken. Het deed met momenten ook echt een beetje pijn. Pascal zat blijkbaar erg vast, want die masseuse heeft ongeveer een kwartier lang op zijn rug gestaan en met haar voeten over zijn rug heen gelopen zich vast houdend aan het plafond en met momenten zelfs met een voet op zijn rug gestaan. Bij Milou deden ze dat niet, maar kwam de masseuse wel bij haar op de tafel zitten om goed te kunnen duwen.  Weglopend van de massage wisten we ook niet goed of we het nou lekker vonden of niet, volgende keer nemen we wel een iets minder heftige massage… 

Na een duikje in het zwembad en een dutje op bed hebben we ons klaargemaakt voor de full moon party! We zijn nog even wat gaan eten en vertrokken naar het strand, want hier zou het feest zijn. Entree was 200 baht en we kregen een leuk bandje. Alle straatjes lopend naar het strand waren afgeladen met street food, body paint en de emmers met cocktails. Het concept was dus dat je een klein emmertje kon kopen, met een ruime keuze uit verschillende cocktails. De prijzen liepen uiteen van 150-300 baht per standje en cocktail. Die op het strand waren duurder als in de zijstraten en het was ongelofelijk druk. Over bijna de gehele breedte van het strand, zo’n 500 meter liepen mensen en aan de ene kant wat drukker als de andere kant. Ook stonden er om de 100 meter vuurartiesten te jongleren en te gooien met vuur. Natuurlijk kon je ook touwtjespringen, maar dit touw stond wel in de brand.. wij hebben even overgeslagen. Eigenlijk hadden we alleen toeristen verwacht, maar er waren ook echt veel locals en vooral hele jonge mannen en vrouwen. Ohja, en de bekende ladyboys die de mannen die langskwamen aan het verleiden waren. Na een paar keer langs het strand en wat dansjes later hebben we de zon weer zien opkomen…. Haha, geloof je het zelf. We zijn bijna 30, dan houdt je dan niet meer vol. We zijn op een schappelijke tijd weer terug gegaan, want morgen reizen we weer verder. 

5 juni 

We hadden vandaag een flinke reis voor de boeg, met de boot weer terug naar Don Sak pier en met de bus naar Krabi. De boot vertrok om 11.30 uur en we zouden rond 16.30 aankomen in Krabi. Bij de pier zagen we dat de ferry groter als verwacht was en we vonden het bijzonder dat de ferry er 2 uur over zou doen, terwijl heen naar een eerder eiland 2,5 uur was. Ach, hij zal wel meewind en stroming hebben. We mochten al eerder op de boot om een plekje op te zoeken, maar deze was al aardig vol. Op het achterdek, overdekt maar aan alle kanten hadden we een goed plekje gevonden. Net voordat we vertrokken trok de lucht dicht en jahoor, het ging keihard regenen… en droog zaten we zeker niet, binnen no time waren we doorweekt en moesten we schuilen achter de dikke pilaren, net zoals de rest van de mensen. Toen het minder ging regenen hebben we snel weer een bankje geclaimd voordat we op de grond moesten zitten, want ja, dat zaten een hoop mensen. Hier op de boot ook weer een mix van toeristen maar vooral locals. We deelden het bankje met een Indische man die ook op vakantie was, Pascal had zelfs zijn gedeelte van het bankje droog gemaakt. 

De reis ging voorspoedig en toen we van de boot afkwamen werden we direct opgevangen door een medewerker van Phantip en naar de bus doorgestuurd, hier stapten we in en reden we zo naar Krabi. We vinden alles zo echt bijzonder goed geregeld, je koopt online of bij je hotel je ticket en wordt zo (soms) vanaf je hotel opgehaald en teruggebracht. En het kost allemaal niks, we waren voor de Ferry en bus reis, totaal 6 uur, 10€ pp kwijt, terwijl de prijzen voor taxi’s in verhouding echt veel duurder zijn. Daarnaast is het goed geregeld en kan je het een dag van te voren boeken en kan je eigenlijk altijd nog steeds mee. We kwamen aan in Krabi, 3 kwartier later dan de planning was, maar geen probleem. We dachten een hotel (voor €12) geboekt te hebben bij de bus terminal, maar we kwamen helemaal aan de andere kant van de stad uit, wat een dure taxi zou beteken. Aan de overkant zat een hostel, met op booking.com nog 1 kamer vrij. Milou liep er met goede moed op af, maar helaas de kamersleutel was er niet dus die zal wel net verhuurd zijn. Wel snel het WiFi wachtwoord gevraagd en een andere kamer voor €14 geboekt die op loopafstand was. Net op betalen geklikt toen de man uit het hostel kwam gerend om te vertellen dat de kamer toch beschikbaar was, maar we gingen niet nog een hotel afzeggen. 

We hadden ook nog geen vervoer naar phi phi island, waar we hierna heen wilde gaan. Dus dat hebben we daar geregeld en worden met een handgeschreven briefje verzekerd dat we morgen bij het hotel opgehaald zouden worden. We zijn naar ons hotel gelopen waar we een prima hotel aantroffen met een ‘night market’ aan de overkant! Op aanraden van onze hoteleigenaar zijn we hier een rondje overheen gaan lopen. Er stonden allerlei kraampjes met eten, drinken en kleding. Ook kon je een tatoeage laten zetten (pascal heeft nu Feyenoord kampioen 2022-2023 op zijn arm staan (grapje hoor)). We haalden wat te eten en gingen aan een tafeltje zitten en met live muziek hebben we het opgepeuzeld, maar nog steeds trek. Om ons heen kijkend zien we dat we het totaal verkeerd aangepakt hadden. Iedereen om ons heen had meerdere tasjes en gerechten om zich heen staan. We besloten om het rondje geheel te doen en af te maken en overal wat kleine dingetjes op te pikken. Zo hadden we een paar sateetjes, spring rolls en een soort zoete en krokante pannenkoek. Pascal zei terloops, als ze nog insecten hebben ga ik die proberen. En jahoor, en kraampje met wormpjes, sprinkhanen en andere ondefinieerbare insecten. Toen had Pascal spontaan toch niet zo’n honger meer en sloeg over, maar hier komen we nog wel een keer op terug…

We zochten weer een tafeltje op en samen met een biertje aten we de gescoorde zakjes met eten op. Want alles ging in kleine plastic tasjes. Die ene sateetjes hadden toch wel een gekke vorm en structuur, Milou vermoedde dat het kippenlever was en heeft het laten staan. Maar Pascal vond ze lekker, dus die heeft de twee stokjes opgegeten. Die vrouw die ons dat verkocht heeft zal wel in haar kraampje gegniffeld hebben omdat wij geen idee hadden dat dit geen normaal kipfilets was. Met een ijsje toe hebben we ons hotel weer opgezocht en gingen er vanuit dat we met het handgeschreven briefje opgehaald zouden worden. 

En jazeker, op 6 juni werden we netjes op tijd opgehaald bij ons hotel, moesten we nog wat andere mensen ophalen en werden we afgezet bij de ferry. Deze twee uur durende Ferry zou ons meenemen naar het eiland Koh Phi Phi Don, het grootse en bewoonde eiland van deze eilandengroep. Milou heeft heerlijk geslapen op de boot en Pascal was toch een beetje zeeziek geworden, hier had Milou op de vorige boot last van. Maar helaas zullen we voorlopig nog veel met de boot moeten reizen.. 

We kwamen aan in een prachtige baai met heel veel natuur om ons heen. We werden opgevangen door een man met een bordje van ons hotel waarbij we onze rugtassen in een karretje mochten leggen. We vroegen hoeveel het kostte om naar het hotel gebracht te worden, de beste man keek ons wat verbaasd aan en zei oh, het is een kwartiertje lopen. Wij hobbelde achter deze man aan met onze tassen in zijn wagentje en het was ongeveer een kwartiertje lopen naar ons hotel. Door een druk straatje met veel kraampjes met kleding en souveniertjes, maar ook veel cafés en restaurantjes. Na de wandeling, over een prachtig looppad langs de zee kwamen we uit bij ons hotel. We hebben die dag verder niks spannends gedaan, ja onze kleding bij de wasserette van het hotel gebracht en een tour voor morgen geboekt, met een longtailboat naar een ander eiland hier vlak bij met veel bezienswaardigheden. Omdat het nog prachtig weer was hebben we nog een duikje in het zwembad en de zee genomen. 

De volgende dag konden we bij ons hotel zo op de boot stappen bij onze bestuurder en gids die net 3 woorden Engels wist: swim, no en monkey. Het leek een bewolkte dag waar af te doe het zonnetje doorkwam, ideaal voor op een bootje. We voeren naar het eiland hier vlak bij: Koh phi phi le. De eerste stop zou monkey beach zijn, maar toen we daar aankwamen hoorden we onze gids: no money today, ze lagen denk ik nog te slapen om 9.30. Nu moesten we de oversteek maken naar het andere eiland, met flinke golven was het best een ruige rit. We voeren langs de vikingcave, opgezocht op internet; het heet zo omdat er muurtekeningen van Scandinavische Viking schepen zijn, maar helaas mochten we daar niet naar binnen. Hier vlakbij langs de rots mochten we wel even snorkelen en ‘swim’ aldus de gids. Pascal sprong er gelijk is, Milou was natuurlijk wat huiverig over de duik en het snorkelen… maar uiteindelijk is ze er wel bij gesprongen. We zagen een enorme hoeveelheid gekleurde vissen, met koraal wat vooral een doffe gele kleur had met weinig diversiteit. Het was best een uitdaging om via het kleine trappetje aan de zijkant weer in de boot te klimmen, Milou was vooral bang dat hij zou kapseizen. Onderweg naar Pileh Lagoon begon het zachtjes en uiteindelijk veel harder te regenen, maar een prachtige bijna gesloten baai. Het water was helder en aan alle kanten enorm hoge kliffen. Toen we een mooi plekje hadden gevonden om de boot te parkeren was het opgeklaard en hoorden we weer: ‘swim’. Dus dat deden we natuurlijk, het water was heerlijk warm en toen we te ver afdreven werden we weer teruggeroepen door de gids. 

De volgende stop zou Maya bay zijn, maar het begon weer te regenen en onze gids vertelde, vooral met handen en voeten, dat hij daar niet kon komen ivm de hoge golven. Wel zouden we via de andere kant aan land kunnen gaan en dan een stukje omhoog en naar beneden lopen. Onze gids had er duidelijk weinig zin in, hij vond Maya bay niet mooi, het zou daar vies zijn en we moesten entree betalen. We twijfelden en benoemden er toch even te willen kijken, toen we daar aankwamen lagen er echt heel veel boten in de kleine baai en het water ging daar flink tekeer. Ook zagen we een enorme mensenmassa op de pier, allemaal onderweg naar Maya bay. We besloten om het niet te doen en onze gids zou ons naar een ander mooi strand brengen. Vanaf daar bleef het regenen en hard ook, we waren natuurlijk al nat van het zwemmen maar de regen was koud en kwam hard aan. Het strand waar onze gids ons heen bracht was bijna een privestrand, maar naast zwemmen konden we er niet veel doen. Ook was het strand onderdeel van een heel duur resort, we mochten wel op een strandbedje liggen maar dan moesten we wel wat te drinken kopen. Prima, doe maar twee blikjes cola; 200 baht, pardon? Een blikje frisdrank kost hier normaal 20baht, dat waren dus belachelijke prijzen. We bedankten vriendelijk met een sarcastische ondertoon. 

Onze gids was aan het eten op de boot, dus we besloten onze rugzak op het strand te leggen en nog even te gaan zwemmen. Al gauw ging het weer regenen en riepen we de boot weer terug om ons van het strand af te halen. We zouden daarna eigenlijk doorvaren naar een anders strand, maar we hadden het inmiddels echt heel koud en alles was doorweekt. Het zag er ook niet naar uit alsof het nog ging opklaren dus we vroegen onze gids om terug naar het hotel te gaan. Hij vond het prima, maar; ‘no money back’. Afgezet bij het hotel hebben we een warme douche genomen en zijn we naar het stadje gelopen om wat te gaan eten, want trek hadden we wel! Maar het eerste restaurant waar we binnenliepen kon geen eten serveren omdat er blijkbaar door de storm en grote hoeveelheid regen een stroomstoring op het eiland was, gelukkig konden ze bij het restaurant aan de overkant wel eten bereiden. 

Omdat het inmiddels nog steeds regende besloten we een dutje te doen, zoveel meer was er niet te doen… en in de avond zijn we bij een leuk tentje gaan zitten waar ze in de avond een vuurshow zouden gaan doen. We wachtte geduldig af en zagen hoe de twee mannen uit de bediening zich omkleedde en de show begonnen. Ze zwaaiden wat rond met vuurballen aan een ketting en stokken met aan beide kanten vuur. Aangestoken door terpentine, dat was goed te ruiken. Met muziek en al maakten ze er een leuke show van en hadden natuurlijk een vrijwilliger nodig. Milou werd door Pascal naar voren geschoven en moest op het podium gaan staan terwijl ze mannen rondom haar met het vuur slingerde, er kwam nog behoorlijk wat warmte vanaf. Pascal moest er ook aan geloven en moest aan een stok trekken waar vervolgens een flinke vuurbal uit kwam. Ze sloten spectaculair af met een vuurbal waar heel veel vonken vanaf kwamen, het leek wel op ronddraaiend vuurwerk. 

Vandaag hebben we een chill dag gepland, lekker aan het zwembad liggen na een ontbijtje. Het is bewolkt, maar gelukkig geen regen. Die bewolking heeft het trouwens niet voor gezorgd dat we niet flink verbrand zijn… maar ach; vandaag een tomaatje, morgen een chocolaatje.