Een dag niet gevaren…

9 juni

Na de relax dag zouden we vandaag (met de boot, uiteraard) verder reizen naar Phuket. Maar nog even over Koh Phi Phi en over zijn mooie infrastructuur. Langs de gehele kustlijn is een prachtig wandelpad gebouwd, alles ziet er nieuw en netjes uit. Echter schuilt daarachter een vreselijk verhaal; namelijk dat de Tsunami in 2004, naast Indonesië, hier ook veel slachtoffers heeft gemaakt en bijna het gehele eiland schoongeveegd heeft. Vanaf die tijd hebben ze het heropgebouwd en nog steeds veel aan het bouwen zijn, vooral ressorten en hotels voor toeristen. Maar wanneer je uit het toeristische gebied gaat, is te zien dat de Thaise bevolking het minder luxe heeft. Veel kleine betonnen hutjes met golfplaat daken, wonen naast de afvalverbranding en wat we aan de geur konden herkennen had het ook iets met het riool te maken…

Met de speedboot naar Phuket, een uurtje, onze koffers werden weer naar de pier gebracht en konden we ophalen. Eenmaal aangekomen in Phuket werd er weer snel een taxi aangeboden en werden we bij ons eerste hostel afgezet, wel met een prive kamer hoor. Vanaf onze kamer konden we bijna letterlijk het kleine zwembad induiken, maar eerst even naar de supermarkt voor lunch en andere versnaperingen. We dachten lekker een koud biertje te kopen, om op te drinken in het zwembad. Maar tot onze verbazing mag je alleen alcohol kopen tussen 11.00 en 14.00 uur en 17.00 en 24.00 uur. En natuurlijk waren we daar rond 15.00 uur, dan maar een biertje in het hostel kopen, dat mocht gelukkig wel. Na een klein rondje door de stad, alvast rondgekeken bij de night market waar we vanavond heen wilden gaan en een honden café wat we iets te duur vonden om naar binnen te gaan (390 baht/ ongeveer €12 pp), zijn we het zwembad ingedoken. 

Het viel ons op dat Phuket echt ontzettend schoon is, trouwens wel heel Thailand hoor, maar vooral hier was er geen afval op straat te vinden. Ook vinden we het heerlijk dat we niet de gehele dag aangesproken worden, dat iedereen echt relaxed is en dat we ons ontzettend veilig voelen.  Daarnaast bieden ze overal zulke eerlijke prijzen dat afdingen echt niet nodig is en zijn ze allemaal super blij met een fooitje, hoe groot of kleine deze ook is. 

Na het duikje in het zwembad en een opfrissing zijn we in de avond naar de night market om de hoek gegaan. Deze was iets kleiner dan degene in Krabi, waar we eerder zijn geweest, maar er was alsnog genoeg keuze. We vonden een kraampje die een soort deegballetjes met vulling verkocht, zalm en garnaal hadden we gekozen. Deze waren zo ontzettend lekker dat we daarna nog een keer terug zijn gegaan. Alleen was hij toen bijna uitverkocht en had hij nog een bakje met garnaal, kaas en octopus. Over dat laatste waren we wat huiverig, vooral omdat de verkoper niet meer wist welk balletje welke was. Maar we hebben het risico genomen en eigenlijk waren ze wederom allemaal lekker. Na een paar sateetjes, gebakken banaan en een biertje hebben we nog genoten van de live muziek en hebben we in het hostel nog een spelletje gespeeld. 

10 juni 

Vanochtend werden we wederom opgehaald door een busje en naar de haven gebracht om, wederom, een boottocht te maken. We zouden weer naar verschillende eilanden gaan, waaronder James Bond island/ Ko Ta Pu. Hier is blijkbaar in 1974 de film: The Man with the Golden Gun opgenomen. In het zonnetje zijn we weggevaren en natuurlijk in de regen kwamen we aan op het eerste eiland: Panak island waar we door een grottenstelsel mochten lopen, met uiteraard stalagmieten en stalactieten. De volgende stop was Hong island waar we mochten gaan kajakken! Maar toen we uit te boot stapten, op een soort drijvende pier, mochten in een kajak met bestuurder stappen. We hoefden dus niks zelf te doen en ze lagen te wachten op passagiers. Echter was het echt keihard aan het regenen, maar dat mocht de pret zeker niet drukken. In verschillende kajaks voeren we langs de enorme rotspartijen en door smalle doorgangen. Onze gidsen waren wel grappenmakers, want elke keer als we uit een watergrot kwamen was de reactie: ‘shower’. Milou’s gids zei constant: madam, there elephant/ piranha/ krokodil/ diamond rock. Ja, met veel verbeelding kon je er wel wat in zien. Pascal moest natuurlijk voor de foto ook even laten zien dat hij in een rondje gepaddeld had en Milou kreeg een gevlochten ring van een van de gidsen. Weer terug op de speedboot vervolgden we onze weg naar James Bond island, alleen omdat het daar nog hard regende voeren we door naar Panyee island. Een vissersdorpje gebouwd op het water, maar wij kwamen aan in een ongelofelijk groot luxe en over te top restaurant. Waarschijnlijk het tegenovergestelde van de rest van de huisjes, maar we kregen een heerlijke lopend buffet voor lunch. Opvallend is dat we tot nu toe vooral veel west Europeanen en Australiërs tegenkwamen, maar in Phuket en tijdens de trip waren het veel mensen uit het midden oosten. Trouwens ook op Koh Phi Phi veel vrouwen met hoofddoeken die we eerder nog niet tegen waren gekomen, daar was zelfs een moskee. Aan tafel zaten we met een Russische vrouw en twee mannen uit Dubai, waarbij de vrouw de grap maakten dat de helft van de tafel belang had bij de oorlog, namelijk de stijgende olie en gas prijzen. En dat wij als Nederlanders ervoor moesten betalen. Zelf werkte ze voor een Thais bedrijf en was op zakenreis, ze vertelde vooral veel mannelijke vrienden verloren te zijn omdat die gevlucht zijn zodat ze niet in het leger hoeven te vechten. 

Na de lunch hadden we nog kort te tijd om rond te kijken in het dorp, maar verder als alle souvenir kraampjes zijn we niet gekomen. 

Inmiddels was het iets opgeklaard en konden we dan eindelijk naar dat James Bond island. De aankomst was vrij ruig met de golven en een grote stap vanuit de boot, maar we hadden het gehaald. We hadden de mogelijkheid om rond te lopen en wat foto’s te maken. Natuurlijk wilde wij die ook, in thema, na een paar foto’s kwam onze vrouwelijke gids aan: Nina (uitgesproken als niinaaaaa, heel hoog en een lange uithaal op de a). Zij wist wel hoe die foto’s moesten en gaf ons veel aanwijzingen met verschillende poses die we aan moesten nemen. Hierna gingen we verder naar Naka Island waar we op het strand konden zonnen en in de zee konden zwemmen, helaas druppelde het wel maar in de zee was het warmer als daar buiten. Ook kregen we wel 20 keer aangeboden om op een jetski te gaan. 

Op het strand kregen we ook ons taxinummer, we waren met 2 boten en op beide zaten zo’n 30 man, dus een goede organisatie was essentieel. En dat plannen, dat kunnen ze hier wel. Want bij terugkomst in de haven van Phuket stonden er zo’n 20 minivans te wachten met ieder een nummer die precies wisten wie ze mee moesten nemen. 

Terug in het hotel na wat opfrissen zijn we op zoek gegaan naar een leuk restaurantje en we kwamen terecht in een hele lange winkelstraat met veel leuke winkeltjes, helaas waren er al veel dicht. En we hadden trek, dus geen tijd om te shoppen. Nadat we een leuk restaurant gevonden hadden en we echt heerlijk gegeten hadden, zaten we tegenover een spannende thema bar. ‘The hogs head’; geïnspireerd op Harry Potter waar we natuurlijk een butterbeer hebben besteld, deze was verbazend lekker. Benoemd hebbende dat het hier ontzettend schoon is, hebben we ook nog geen enkele zwever of bedelaar gezien. 

De volgende dag was het tijd om weer verder te reizen: naar Koh Sok. Online een kaartje gekocht voor de bus die 4 uur zou gaan duren en daarna zullen we off the grid gaan en overnachten in hutjes op het water.. 

Pascal is zijn zonnebril en net gekocht pet trouwens kwijtgeraakt, beide apart van elkaar in de taxi. Daarvan wilde hij bijna Milou de schuld geven omdat zij de tassen in de achterbak had gezet en Pascal dus niet zijn spullen in de tas kan doen maar op de achterbank moest leggen. En daarbij met het uitstappen niet mee te nemen, maar zo werkt dat natuurlijk niet…